Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Το θέατρο είναι η ίδια η ζωή, πόσο μάλλον το καλό θέατρο που δεν αφήνει στον θεατή απλά την ανάμνηση απο ένα ευχάριστο απόγευμα και ορισμένες στιγμές έξυπνου γέλιου, αλλά τον προτρέπει να προβληματιστεί υγειώς και να φύγει λίγο εώς πολύ καλύτερος απο την στιγμή που ήρθε.
Την παρασκεύη 3 του οκτωβρίου όπου μας πέρασε, είχα την τύχη εκ νέου να παρακολουθήσω την πρεμιέρα της παράστασης του θεάτρου ΣΚΑΛΑ και του θιάσου του πολύ καλού (διαμέσου της θεατρικής του διαδρομής και οχι άλλων ατραπών), ηθοποιού μας κ. Κωστα Πρέκκα, σε έναν χώρο κατάμεστο απο κόσμο, με καλή διάθεση και με πάντοτε θετική ενέργεια, μία ενέργει που απορέει τόσο απο τον χώρο τον ίδιο που μοιάζει οικείος, όσο και απο την ποιότητα των έργων που διδασκονται απο σκηνής, αλλά και τους συντελεστές της παράστασης.
Έχω πάντοτε την τάση να συντάσσω δύο λόγια για όποια θεατρική προσπάθεια τυγχάνει να γνωρίσω απο κοντα απο την θέση του θεατή, το θεωρώ ως το ελαχιστότατο καθήκον τόσο για τους ανθρώπους που μοχθούν επάνω στην σκηνή όσο και για τον λαό αυτόν τον Ελληνικό στον οποίον δεν παρέχουν δυστυχώς (παρά το οτι το ταλέντο ξεχειλίζει πάντα σε αυτόν τον τόπο), την δυνατότητα να παρακολουθήσει έργα αξιόλογα, έργα βγαλμένα απο την Ελληνική ψυχή και πένα, συνήθως οι περισσότεροι θίασοι προτιμούν τα "Μαγαζιά - γωνία" ξενικής προελεύσεως και αμφιβόλου ποιότητος αν εν τω μεταξύ δεν ασελγούν επάνω στο αρχαίο μας δραματολόγιο.
Ο Κώστας Πρέκκας λοιπόν, αυτός ο αξιολογότατος ηθοποιός και άνθρωπος, που έχει στιγματίσει μόνον θετικά τα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας επί ολόκληρες δεκαετίες, τολμά και συνάμα δίνει την ευκαιρία σε Έλληνες νέους ηθοποιούς και Έλληνες συγγραφείς, να παρουσιάσουν το έργο τους απο σκηνής εμπρός στον θεατή, να συναρπάσουν με το αυθόρμητο γέλιο και να συγκινήσουν, ενώ συνάμα διδάσκει για ακόμη μια φορά ήθος, αποφεύγοντας το εύκολο γέλιο της βωμολοχίας και επιλέγοντας κείμενα τα οποία είναι πολυεππίπεδα και δεν αφήνονται στην ρηχότητα της πλειοψηφίας των θεατρικών παραγωγών, οι οποίες δυστυχώς στήνονται και ξεστήνονται με την ίδια ευκολία γιατι δεν έχουν κανένα ουσιαστικό να τονίσουν και να αναφερθούν πρός τον θεατή.
Το συγκεκριμένο θεατρικό, ασχολείται με ένα απο τα πλέον σημαντικά κομμάτια της ανθρώπινης ζωής, μιλώντας στα αστεία για τα σοβαρά δεν αναφέρεται στον "έρωτα για τον έρωτα", αλλά αφήνει τον θεατή να διαμορφώσει την δική του άποψη μέσα απο μια κωμωδία καταστάσεων που ενώ μοιάζει ανάλαφρη, στην ουσία έχει πάρα πολλά δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις σε όποιον την παρακολουθεί, η σημαντικότητα άλλως τε ενός κειμένου έχει να κάνει με το πόσες αναγνώσεις διαθέτει, έτσι ο "Χορός του έρωτα" ενώ δεν ξεχνά την βασική του αποστολή που δεν είναι άλλη απο το να ψυχαγωγήσει τον θεατή λίαν αξιοπρεπώς και να του προσφέρει ένα ακόμη ευχάριστο και ποιοτικό απόγευμα όσον αφορά την έξοδο του,πηγαίνει πολύ παραπέρα αναφερόμενος σε νοήματα όπως αυτό της καταπίεσης στις ανθρώπινες σχέσεις, τον επανακαθορισμό της έννοιας της αγάπης αλλά και την υποκρισία όπου αναγκαστικώς διαβιούμε πλείστες φορές, κατά την διάρκεια της ημέρας και της ζωής μας ολάκερης.
Ο Κώστας Πρέκκας για ακόμη μία φορά αξεπέραστος στον ρόλο του συζύγου που είναι αρκετά ειλικρινής με τον εαυτό του και αρκετά τίμιος απέναντι στις γυναίκες της ζωής του, ώστε να φροντίζει συνεχώς για την αποκατάσταση τους, αποδίδει με εξαιρετική ευκολία τον ρόλο του αυτόν και μοιάζει όλο και περισσότερο φυσικός σε οτι αυτό το κείμενο απαιτεί, λές και ο θεατής απο μία κλειδαρότρυπα παρακολουθεί την ζωή και της περιπέτειες του εν λόγω χαρακτήρα, οι δεκαετίες θεατρικής εμπειρίας και διαδρομής είναι πέρα απο αναμενόμενο και απόλυτα φυσιολογικό να καταδυκνείονται στην απόδοση του ρόλου και ο κ. Πρέκκας αν μη τι άλλο, είναι εκ των ηθοποιών για τους οποίους ελάχιστοι μπορούν να αρθρώσουν λέξη ενάντια, σε σχέση τόσο με τις καλλιτεχνικές επιλογές του αλλά και την απόδοση αυτών κυρίως και το σημαντικότερο καλλιτεχνικά, ένα ακόμη ταπεινό Εύγε για έναν τεράστιο ηθοποιό θεωρώ πως είναι το ελαχιστότατο.
Η δ. Ξένια Μητσοπούλου, η "Ανθούλα", (η αφελής κουτοπόνηρη ως χαρακτήρας του έργου), στέκει επάξια του ρόλου της και φαίνεται να δράττεται της ευκαιρίας όπου της δίδεται καλλιτεχνικά απο τον κ. Πρέκκα και τον θίασο του, αν και ο ρόλος της απαιτεί λίγη περισσότερη ενέργεια, αυτό θεωρώ πως είναι κάτι το οποίο χτίζεται με τον καιρό και γενικώς δεν υπολείπεται σε τίποτε απο όσα ουσιαστικά απαιτεί ο ρόλος, καλή συνέχεια εύχομαι πραγματικά.
Ο Βαγγέλης Πυρίνης για ακόμη μία φορά βρίθει εκφραστικών μέσων και αποδίδει τον ρόλο του εκπληκτικά τόσο με τα λόγια όσο και με την κίνηση, προσδίδοντας στον χαρακτήρα σημαντικά και ανεβάζοντας το συνολικό επίππεδο της παράστασης σε πολύ ικανοποιητικά επίππεδα, πραγματικά άξιος και ακόμη καλύτερος απο πέρυσι θα τολμούσα να αναφέρω.
Ο Λουκάς Ξαπλαντέρης, υποδύεται έναν μικρό φαινομενικά ρόλο ο οποίος όμως διασυνδέει την παράσταση και οδηγεί στην τελική ανατροπή που εκπλήσει τους πάντες, στέκει εξίσου επάξια στα καθήκοντα του και αυτό είναι κάτι θετικό για τα πρώτα βήματα ενός ηθοποιού.
Η Κορίνα Τριανταφύλλου αλλά και η Νατάσσα Κορομβόκη αποδίδουν εξίσου επαρκέστατα και αξιολογότατα τους ρόλους των και προσθέτουν θετικά στο όλο σύνολο, γενικά θα έλεγε κανείς πως η επιλογή των προσώπων τα οποία καλούνται να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες, είναι άκρως ικανοποιητική και ουδείς υπολείπεται.
Γενικώς είναι πάντοτε καλό να παρακολουθείς ένα καλλιτεχνικό πόνημα αρκετές φορές, μιάς και κάθε φορά παρατηρείς πράγματα τα οποία ουδέποτε είχες προσέξει, απο πέρυσι λοιπόν παρά την προσθήκη νέων συντελεστών, το έργο δείχνει δουλεμένο και η φυσικότητα (κάτι λίαν απαραίτητο για το θέατρο), δεν λείπει σε κανένα σχεδόν σημείο, "Ο Χορός του Έρωτα", θα σας προσφέρει το γέλιο αλλά και θα σας προβληματίσει αρκετά αναλογιζόμενοι αργότερα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, ένα ποιοτικό κείμενο το οποιο συνίσταται απολύτως για την θεατρική σας βραδινή έξοδο που έχει ως σκοπό να μας κάνει καλύτερους.
Καλή ψυχαγωγία
"Ο Χορός του Έρωτα" του Μιχάλη Μαστόρου
Οι ηθοποιοί με σειρά εμφανίσεως - Κώστας Πρέκκας, Ξένια Μητσοπούλου, Βαγγέλης Πυρίνης, Λουκάς Ξαπλαντέρης, Κορίνα Τριανταφύλλου, Νατάσα Κορομβόκη
Έναρξη - Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014
Παραστάσεις - Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, ώρα 20.30
Τιμές εισητηρίων
Γενική είσοδος, 15 ευρώ
Παιδικά - Φοιτητικά, 10 ευρώ
Ανέργων, 5 Ευρώ
το θέατρο ΣΚΑΛΑ βρίσκεται Καμβουνίων 10 & Λένορμαν 134, στον Κολωνό. ενώ το τηλ. είναι το 210.51.51.516
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου